TOUR

Toen het vaststond dat Neymar vanaf het komend seizoen voor Barcelona zou spelen, liet Cruijff een paar regels in de krant schrijven. Ze moesten Messi verkopen. Twee kapiteins op een schip ging niet. Wie moest de vrije trappen nemen? Ja wie? Bij Hertha BSC staat dat vast. Ronny, de Braziliaanse linkspoot met de mooiste trap die ik sinds lange tijd heb gezien. Hij heeft ook het record hard schieten, over de 200km per uur. Zo snel vliegt een tennisbal bij de opslag over het net. Als Ronny op twintig meter afstand van de bal op het fluitsignaal wacht, zie je bij de spelers in de muur de moed in de schoenen zakken. Het hangt van toeval en veel geluk af, dat de bal er niet in gaat, zo beseft ieder van hen en buigt alvast mismoedig het hoofd. Straks begint het seizoen weer. Ronny is een heel belangrijke reden om naar het stadion te gaan.

Maar goed, de vrije trappen bij Barcelona, wie gaat ze daar nemen, vraagt Cruijff zich af, en voegt aan die vraag het probleem toe dat de een bij Adidas en de ander bij Nike onder contract staat. Dus neemt òf Adidas, óf Nike de vrije trap. “Zou de voorzitter hem bij de belastingen hebben aangegeven?” vroeg Koos zich af. Ik had met hem afgesproken bij Pont Neuf. We waren allebei toevallig tegelijkertijd in de stad. Koos woont al jaren in Barcelona, kent de voorzitter van die club bij naam en weet ook dat hij aandelen heeft in Neymar. Je kunt dus van Neymar aandelen kopen. In principe zou je dus ook van zijn vrije trappen aandelen kunnen kopen. Misschien kun je zelfs aandelen van een wereldtitel kopen. Staat het geld van de Fifa eigenlijk gewoon op de bank? Of is de Fifa een bank?

Froome dus. Die won zijn eerste etappe in de Tour door heel hard de berg op te rijden. Hij ging bijna zo hard als Armstrong en een ploegmaat van Armstrong in het jaar 2001. Froome gebuikt geen doping. In een kort interview dat iedere dag in de Volkskrant verschijnt werd daar een opmerking over gemaakt. De toon van het interview waarbij thuiszittende journalist de meerijzende journalist bevraagt, is luchtig. De vraag werd weggewuifd. Daar zou niet nog eens over worden begonnen. Het is net zo, ja, luchtig, onbezorgd opgewekt allemaal. In stoere bureautaal zou gevraagd worden daar niet over te gaan zeiken.

Sky is een betaaltelevisie. Of Sky de tour uitzendt? Ik weet het niet. Of Sky de tour uitzendt en daarvoor heel veel geld aan de Tour de France organisatie geeft? Ik weet het echt niet. Of Sky renners doping gebruiken? Maakt het iets uit?

Voor of tegen doping te zijn voert terug op het ideaal van de mens en zijn lichaam. Dat is zoiets als Griekse standbeelden van gespierde atleten. In plaats van doping te gebruiken werd er gesjoemeld met proporties. Niemand ziet in het echt zo uit. Dus dat ideaal van een gestaalde geest in een gestaald lichaam, en wat de mens al niet vermag door discipline, toewijding en talent te verenen in een doel -winnen- is niet meer dan een leugen die vier duizend jaar als waarheid gold.

Waarheid is trouwens ook een gedoped begrip. Is het niet anders dan een ideaalbeeld? Een combinatie van volledige informatie, levensovertuiging en de mores van de cultuur waarin men leeft?

Waarheid is programmeerbaar. Let maar op. Doping maakt deel uit van het pakket waaruit het product wordt samengesteld. Of dat nu de vrije trap van Neymar is of de tourzege van Froome maakt in principe niet zo veel uit. Hoofdzaak is dat het ons blij maakt. De toekomst straalt ons tegemoet.